Na obrzeżach Cezarei Filipowej, u stóp skalistej góry Hermon, w miejscu, w którym przed wiekami oddawano cześć pogańskiemu bożkowi imieniem Pan, na gruzach zniszczonych pogańskich świątyń – Jezus postawił swoim uczniom zaskakujące pytanie: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? (Mt 16, 13). Inaczej mówiąc, Jezus zapytał: Kim jestem dla ludzi? Kim jestem – według was – dla współczesnego człowieka? I uczniowie, próbując odpowiedzieć na tak postawione pytanie, prześcigali się wręcz w przytaczaniu przykładów tego, kim dla ludzi jest Jezus. Niektórzy ludzie bowiem twierdzili wówczas, że Jezus jest Janem Chrzcicielem, inni mówili, że jest Eliaszem, jeszcze inni, że Jeremiaszem albo jednym z proroków – słyszymy to w dzisiejszej liturgii słowa (por. Mt 16, 14).

Spotkanie Maryi z Elżbietą podarowało im prawdziwą radość. I była to radość obopólna. Podstawą tego spotkania był Dar, przyniesiony – ofiarowany przez Maryję. Był nim sam Jezus Chrystus, czyli prawdziwa Miłość! Maryja hojnie dzieli się Nim, choć robi to z całą delikatnością i skromnością.

Każdego roku uroczystość Trójcy Przenajświętszej sprawia kaznodziejom sporo kłopotu. No bo co i jak mówić o Tajemnicy pisanej wielką literą. Skoro tajemnica, to tajemnica. Na tym w zasadzie można by poprzestać. Jednak wiemy, że człowiek jest ciekawy i próbuje rozmaite tajemnice zgłębiać, szukać zrozumienia.

Przeżywamy dziś święto św. Andrzeja Boboli, który w 2002 roku decyzją Stolicy Apostolskiej został ogłoszony drugorzędnym patronem Polski. Jako patron naszej ojczyzny, św. Andrzej zachęca nas, abyśmy dzielili się swoim bogactwem duchowym z innymi, nie zatracając swojej tożsamości narodowej ani religijnej. Pokazuje nam, jak pośród innych narodowości żyć i z nimi pracować, nie załamując się trudnościami i przeciwnościami. Zachęca nas do składania świadectwa Jezusowi i Kościołowi, a jeśli trzeba do oddania życia za wiarę i ojczyznę.

Bycie rezerwowym nie należy do najmilszych rzeczy w naszym życiu. Odzywa się w nas poczucie bycia niepotrzebnym, może ktoś nie dostrzegł w nas talentu, który mamy, może to by powinniśmy grać pierwsze skrzypce, a nie nasz znajomy, kolega, koleżanka. Dotyczy to różnych sfer naszego życia – czy to parafialnej wspólnoty, miejsca pracy, zakonu, zgromadzenia, czy grupy w której się udzielamy.

W kolejną rocznicę objawień fatimskich, wpatrując się w Maryję, Tę, która nazwana została przez Bożego posłańca Błogosławioną między niewiastami (por. Łk 1, 28), uczmy się życia słowem Bożym, odczytywania Bożej woli wobec każdego z nas i realizowania jej, tak by przy naszej aktywnej współpracy nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca (por. Ap 12, 10).

Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach (J 10, 11-16). Niech święty Stanisław, męczennik umacnia nasze wysiłki w naszych staraniach o jedność i zgodę między nami oraz w naszej Ojczyźnie.

Święty Filip, podobnie jak święci Piotr i Andrzej, pochodził z Betsaidy. Byli oni razem uczniami św. Jana Chrzciciela. Najprawdopodobniej znał się także z Janem Ewangelistą. Poniósł męczeńską śmierć około 80 roku przez ukrzyżowanie w Hierapolis we Frygii za panowania cesarza Domicjana. Jest przedstawiany w ikonografii z krzyżem, pastorałem lub ze zwojem. Święty Jakub Młodszy, syn Alfeusza, według tradycji był krewnym Jezusa. Był zwierzchnikiem pierwotnego Kościoła Jerozolimskiego i autorem listu. Poniósł śmierć męczeńską w roku 62. W ikonografii jest przedstawiany w tunice i płaszczu, z mieczem oraz z księgą.

W uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski czytamy fragment Ewangelii świętego Jana. To testament Jezusa, Jego ostatnia wola. Kiedy Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja (por. J 19, 26-27).

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię... (Mt 11, 28)